Изҳороти охирини Президенти Қирғизистон Садир Ҷабборов дар бораи он ки гӯё соли 1924 Мурғобро ба Ҷумҳурии Тоҷикистон додаанд ва имрӯз даъвои онро дорад, ки баробари ҳал шудани масъалаҳои марзӣ Мурғобро бармегардонад, набояд ҳар як фарди тоҷикро бетафовут гузорад.
Ростӣ, пас аз ин иддаои беасоси роҳбарияти Қирғизистон ва расонаҳои қирғизӣ ҳаминро метавон зикр кард, ки ин мардум на бо ҳамватани худ ва на бо кишвари ҳамсоя иттиҳод буда наметавонанд, чунки борҳо қавми қирғиз сабабгори муноқиша бо мардуми назди сарҳадии Тоҷикистону Ӯзбекистон шудаанду мешаванд.
Имрӯз ҳам матбуоти қирғиз ва халқи иғвогари он ба иборае “аз пашша фил сохта” мехоҳанд, чун қабл сабабгори муноқишаи хунин шаванд. Ҳама “матлабҳояшон”, “далелҳояшон” ва “суханону” “баромадҳояшон” беасос асту онро ҷуз худу қавмашон каси дигар бовар намекунад, зеро он ҳама 100% дурӯғ аст.
Ин мардум, ки худ таърихи куҳан надоранд, мехоҳанд ба воситаи чунин роҳҳо соҳиби сарзамини дигар миллатҳо шаванд. Аммо ҳаргиз ва дар ҳеҷ замоне ба мақсадҳои палидонаву ғаразноки худ намерасанд, зеро ҳар як шаҳрванди ин сарзамин сипари боэътимоди ин давлати соҳибистиқлол аст…
Таърих гувоҳ аст, ки заминҳои Воруху Чоркӯҳ ва Мурғоб, ки ҳамсарҳади Қирғизистон аст, аз они мардуми куҳанбунёди тоҷик буда, инро далелҳои асосноку раднопазири зиёде тасдиқ кардаву мекунанд. Агар дар дасти қавми қирғиз ва ҳукумати он одитар далеле мебуд, онро ҳамарӯза дар расонаҳояшон бознашр ва дар баромадҳояшон такрор мекарданд. Аз ин рӯ, бо итминон метавон зикр кард, ки ҳеҷ ҳуҷҷати қонеъкунанда барои тасдиқи ин ҳама “туҳматномаҳояшон” надоранд…
Бори дигар собит шуд, ки барои қавми қирғиз калимаҳое ба монанди “дӯстӣ”, “иттиҳодӣ” ва “ҳамсоягӣ” бегона аст, зеро онҳо худ солҳост, иттифоқ нестанд ва ҳамеша ба ҷони ҳамдигар дармеафтанд. Аз мардуме, ки борҳо бар алайҳи ҳукумату худ бархеста, боиси муноқишаву хунрезӣ шудааст, чи бояд интизор шуд!? Ҳеҷ!
Бо боварии комил метавон гуфт, ки ҳеҷ гоҳ ин қавм бо иддаои беасосу “изҳоротҳо”- и дурӯғашон ба мақсад намерасанд, зеро ҳар як шаҳрванди худшиносу ватандӯсти тоҷик ҳимоятгари марзу бум ва фарҳангу сарзамини тоҷикон аст.
Поянда бод Тоҷикистон!
Доро Суҳробӣ
