– зери ин унвон дар толори фарҳангии Донишгоҳи давлатии Бохтар ба номи Носири Хусрав конференсияи илмӣ-амалӣ баргузор гардид. “ФАРҲАНГИ МУТОЛИА — ОМИЛИ РУШДИ УСТУВОРИ ҶОМЕА ВА ИНКИШОФИ ТАФАККУРИ ЭҶОДӢ”,
Рушди аксарияти кишварҳои ҷаҳон аз ҷалби сайёҳони ватаниву хориҷӣ вобастагии зиёд дорад. Тавре муҳаққиқ Н.В. Пивоварова навиштааст: «Сайёҳӣ бе рафту омад, бе гузариши ҳудудӣ ва сайру саёҳат, ки аз давраҳои қадим одамон ба он эҳтиёҷ доштанд, номумкин аст. Тавре ки сарчашмаҳои хаттӣ шаҳодат медиҳанд, ҳатто то давраи мо саёҳат дар ҳудуди гузаштагони халқи тоҷик падидаи…
Муфассал “СОҲАИ САЙЁҲӢ ВА БАРРАСИИ ОН ДАР СУХАНРОНӢ ВА ПАЁМҲОИ СОЛОНАИ ПЕШВОИ МИЛЛАТ” »
Таърихи пурпечутоби тоҷикон гувоҳ ҳаст, ки Синову Фирдавсӣ, Рӯдакиву Хаём, Ҳофизу Бедил, Лоиқ Шералӣ ва даҳо аз уламоҳои машҳури тоҷику форс буданд ва бо илму амали хеш дар тамоми ҷаҳон машҳур шудаву имрӯз низ меросашонро қадр карда, дар тамоми дунё аз рӯи онҳо амал мекунанд. Худшиносии миллӣ низ чунин аст, яъне ҳар нафари ватандӯст…
