Дар давраи муосир, кишварҳои Тоҷикистон, Ӯзбекистон ва Қирғизистон дар бисёр соҳаҳо – аз ҷумла иқтисод, фарҳанг, сиёсат ва маориф – ҳамкорӣ мекунанд. Равоншиносии иҷтимоӣ ва фарҳангӣ дар рушду таҳкими робитаҳо байни кишварҳо нақши муҳим дорад. Одамон, ки дар минтақаҳои гуногуни фарҳангӣ ва этникӣ зистаанд, метавонанд бо ҳамдигар дарк ва эҳтироми рафторҳои гуногун пайдо кунанд.
Рушд ва тағйирот дар муносиботи байни кишварҳои минтақа, ки дар марҳилаҳои мухталифи таърихӣ анҷом ёфтааст, ба рушди фарҳангии, сиёсӣ ва иқтисодии онҳо таъсир мерасонад. Кушода шудани марзҳо ва осон шудани равобити миёни ин кишварҳо ба таҳкими ҳамкории байни халқҳои минтақа мусоидат мекунад.
Ҳамкории кишварҳо дар шароити гуногуни фарҳангӣ ва этникӣ муҳим аст. Кашфи тафовутҳо ва муносибатҳо дар байни гурӯҳҳои этникӣ ва фарҳангӣ, ки дар кишварҳои Тоҷикистон, Ӯзбекистон ва Қирғизистон зиндагӣ мекунанд, бо фаҳмидани амиқ метавонанд кам кардани ихтилофот ва мусоидат ба ҳамкориҳои бештарро таъмин кунанд.
Вақте ки марзҳо кушода мешаванд ва робитаҳо афзоиш меёбанд, фаҳмидани эҳтиром ва муносибатҳои байни фарҳангҳо ва гурӯҳҳо дар рушд ва ҳамкории байни кишварҳо муҳим аст.
Мансур Нуралиев,
номзади илмҳои педагогӣ
