Холерикҳо – одамони пурэнергия, серҳаракат ва босуръат дар гуфтору рафтор мебошанд. Онҳо эҳсосоти баланд доранд ва зуд ба ҷаҳл меоянд, зеро системаи асабии онҳо фаъол ва ҳассос аст. Аз ин рӯ, холерикҳо бештар аз дигарон ба ҳолати асабоният гирифтор мешаванд.
Сангвиникҳо- шахсони зиндадил, некбин ва кушодадиланд. Онҳо эҳсосоти худро хуб назорат мекунанд, зуд асабонӣ намешаванд ва дар муҳити иҷтимоӣ муносибатҳои хуб доранд.
Флегматикҳо- одамони ором, ботамкин ва боэҳтиёту сабур мебошанд. Онҳо ҳар амалро пешакӣ меандешанд ва хеле кам ба ҳолати асабоният дучор мешаванд.
Меланхоликҳо– шахсони ботинӣ ва ҳассосанд, ки танҳоиро бештар дӯст медоранд ва аз муҳитҳои пуродам канораҷӯӣ мекунанд. Онҳо эҳсосоти амиқ доранд, вале онро зоҳир намесозанд. Дар ҳолати ноумедӣ ё фишори равонӣ зуд ба стресс ё дистресс гирифтор мешаванд.
Сангвиникҳо- шахсони зиндадил, некбин ва кушодадиланд. Онҳо эҳсосоти худро хуб назорат мекунанд, зуд асабонӣ намешаванд ва дар муҳити иҷтимоӣ муносибатҳои хуб доранд.
Флегматикҳо- одамони ором, ботамкин ва боэҳтиёту сабур мебошанд. Онҳо ҳар амалро пешакӣ меандешанд ва хеле кам ба ҳолати асабоният дучор мешаванд.
Меланхоликҳо– шахсони ботинӣ ва ҳассосанд, ки танҳоиро бештар дӯст медоранд ва аз муҳитҳои пуродам канораҷӯӣ мекунанд. Онҳо эҳсосоти амиқ доранд, вале онро зоҳир намесозанд. Дар ҳолати ноумедӣ ё фишори равонӣ зуд ба стресс ё дистресс гирифтор мешаванд.
