Дар он замон, ки зи ошуби боди ҳарҷоӣ Маҳу ситора фуру рафту сахт тӯфон шуд. Бибаст дидаи хеш офтоби оламтоб Фазо сиёҳ, замин низ торикистон шуд. Вабо, гуруснагию ҷаҳлу ноҷавонмардӣ, Зи зиндагонии душвор мурдан осон шуд. Биканд дасти қазо дафтари саодати мо, Варақ-варақ ба ҳама гӯшаҳо парешон шуд… Вале гузашт, бале, он замони наҳс гузашт,…
Сулҳу ваҳдат, оромӣ ва субот – вожаҳои муқаддас ва пурарзишанд, ки аз ҳамдилӣ, иттиҳод ва якпорчагии миллат шаҳодат медиҳанд. Ин мафҳумҳо дар таҷрибаи таърихии давлати муосири тоҷикон на танҳо орзуву ормон, балки ҳақиқати амалие гардиданд, ки пояи рушди устувори ҷомеа ва давлати миллӣ қарор гирифтанд. Ваҳдати миллӣ, ҳамчун неъмати бебаҳо ва дастоварди таърихӣ, бар афкори…
Имрӯз Тоҷикистонро чун давлати мустақил, демократӣ, ҳуқуқбунёд ва дунявӣ мешиносанд. Ҳамаи ин дастовардҳои таърихӣ бо номи фарзанди фарзонаи миллат, Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ — Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон иртиботи ногусастанӣ доранд. Дар даврони раҳбарии ӯ, Тоҷикистон аз вартаи буҳрон, ҷанги шаҳрвандӣ ва бесуботӣ ба марҳилаи нави рушду созандагӣ ворид гардид….
