Истиқлолият барои ҳар як давлату миллат маънои бузург ва тақдири таърихи дорад. Маҳз истиқлолият аст, ки ба халқ имконият медиҳад сарнавишти худро мустақилона муайян намоянд, арзишҳои миллӣ ва фарҳангии худро эҳё ва рушд бахшанд ва ҷомеаро дар асоси адолат, озодӣ ва баробарӣ созмон диҳанд.
Мардуми Тоҷикистон баъди асрҳо орзуҳои деринаи худро дар рӯзи 9-уми сентябри соли 1991 амалӣ карданд ва Ҷумҳурии Тоҷикистон ҳамчун давлати мустақил арзи ҳастӣ намуд. Ин рӯйдод барои миллати тоҷик оғози марҳилаи нав – давлати соҳибихтиёр ва соҳибтамаддунро ифода мекунад.
Истиқлолият барои тоҷикон танҳо эълони ҳуқуқӣ нест, балки пояи худшиносии миллӣ, эҳёи анъанаҳои таърихӣ, забон, фарҳанг ва расму ойинҳои аҷдодӣ мебошад. Дар давоми солҳои соҳибистиқлоли Тоҷикистон ба дастовардҳои назаррас ноил гардид: низоми сиёсӣ ва ҳуқуқӣ ташаккул ёфт, иқтисод тадриҷан рушд кард, дастовардҳои илмӣ ва фарҳангӣ арзи вуҷуд намуданд. Муҳимтар аз ҳама, сулҳу суботи миллӣ барқарор шуд, ки имрӯз ҳамчун арзиши олӣ эътироф шудааст.
Ҳар сол ҷашни Истиқлолият на танҳо ҳамчун санаи таърихӣ, балки ҳамчун рамзи ваҳдату ягонагии миллӣ таҷлил мешавад. Барои насли ҷавон ин рӯз сабақи муҳими ватандорӣ, ифтихор аз давлатдорӣ ва масъулият дар назди Ватан мебошад.
Истиқлолият яке аз муқаддастарин арзишҳо барои ҳар миллат ва ҳар давлат ба ҳисоб меравад. Барои мардуми тоҷик, ки таърихи куҳан, фарҳанги бой ва анъанаҳои дерина дорад, истиқлолият рамзи озодӣ, худшиносӣ ва давлатдории миллӣ мебошад. Дастёбӣ ба Истиқлолият ба мардуми мо имконият фароҳам овард, ки роҳу равиши рушди сиёсӣ, иқтисодӣ ва иҷтимоии худро мустақилона интихоб намуда, дар арсаи байналмилалӣ ҳамчун давлати соҳибихтиёр мавқеъ пайдо кунад.
Ҳифзу нигоҳдории Истиқлолият вазифаи муқаддаси ҳар як шаҳрванди кишвар аст. Зеро танҳо дар фазои сулҳу амонӣ ва истиқлолият метавонем ояндаи дурахшони Тоҷикистонро бо заҳмату кӯшиши содиқона бунёд намоем.
Истиқлолият танҳо як санаи таърихӣ ё як рамзи давлатӣ нест. Он пеш аз ҳама манбаи ифтихори миллӣ ва омили рушди ҷомеа аст. Бо шарофати Истиқлолият забон, фарҳанг ва арзишҳои миллии мо эҳё гардида, ба наслҳои оянда ҳамчун сарвати бебаҳо мерос мемонанд.
Дар давраи соҳибистиқлолӣ Тоҷикистон тавонист қадамҳои устувор дар роҳи ташаккули давлатдорӣ, таҳкими сулҳу ваҳдат ва рушди иқтисоди миллӣ гузорад. Агар солҳои аввали истиқлол бо мушкилоти сиёсӣ ва иҷтимоӣ ҳамроҳ буданд, имрӯз кишвари мо ба марҳилаи нави тараққиёт ворид гардидааст.
Яке аз муҳимтарин паҳлуҳои Истиқлолият бедории худшиносии миллӣ мебошад. Миллате, ки худро мешиносад, арзишҳои таърихиву фарҳангии худро эҳтиром мекунад ва онҳоро дар заминаи воқеиятҳои муосир рушд медиҳад. Истиқлолият ба миллати тоҷик имконият дод, ки ба дастовардҳои бузурги гузашта такя намуда, бо ҷаҳон ҳамқадам гардад.
Ҳамчунин, Истиқлолият маънои масъулиятро дорад. Ҳар як шаҳрванди кишвар бояд дарк кунад, ки ҳифзи истиқлолият вазифаи муқаддас ва қарзи виҷдонии ӯст. Танҳо бо ваҳдату ҳамдигарфаҳмӣ ва меҳнату заҳмати содиқона метавонем пояҳои давлатдории худро мустаҳкам намоем.
Дар ҷаҳони муосир, ки равандҳои ҷаҳонишавӣ ва рақобати иқтисодӣ рӯз ба рӯз меафзояд, ҳифзи истиқлолият ба як масъалаи калидӣ табдил ёфтааст. Давлати Тоҷикистон бо истифода аз имкониятҳои геополитикӣ, захираҳои табиӣ ва захираҳои инсонӣ метавонад ба яке аз марказҳои муҳим дар минтақа табдил ёбад.
Сиёсати давлатӣ дар самти рушди иқтисодиёт, соҳаи иҷтимоӣ, илму маориф ва фарҳанг ба он равона шудааст, ки сатҳи зиндагии мардум баланд шавад ва кишвари мо дар қатори давлатҳои пешрафта қарор гирад. Ҳамаи ин имконпазир аст, агар мо истиқлолияти худро ҳамчун бузургтарин дастоварди таърихӣ ҳифз намоем.
Истиқлолият неъмати бебаҳо ва рамзи сарбаландии миллат аст. Он ба мо имконият дод, ки роҳи худамонро интихоб кунем, аз арзишҳои миллӣ ифтихор дошта бошем ва барои ояндаи дурахшон талош варзем.
Ҳар як тоҷик бояд дарк кунад, ки Истиқлолият танҳо туҳфаи таърих нест, балки масъулияти бузургест, ки барои ҳифз ва пойдории он мо бояд ҳамеша кӯшиш намоем. Танҳо бо иттиҳод, меҳнату донишандӯзӣ ва муҳаббат ба Ватан метавонем истиқлолияти Тоҷикистонро абадӣ нигоҳ дорем.
Аъзам МИРЗОЗОДА,
омӯзгори кафедраи фаъолияти гумрукии ДДБ ба номи Носири Хусрав
